Seeking
the Straight Path: Reflections of a New Muslim
by Diana
(Masooma) Beatty
All Rights Reserved
2000/1420
Mijn laatste onderwerp over huwelijk is misschien het meest controversieel binnen de moslimsgemeenschap, en dit is het tijdelijke huwelijk. Onder moslims zijn sommigen die geloven dat het tijdelijke huwelijk onwettig is en anderen die geloven dat het wettig en zelfs zeer belangrijk is. Degenen die geloven dat het onwettig is geloven dat de Profeet van Islam (Allah’s zegen en vrede zij met Hem en met Zijn familieleden) het door bevel van God toestond voor een zeer korte periode en dat Hij het daarna verbood. Degenen die geloven dat het wettig is geloven dat de Profeet van Islam (azvhf) het nooit verbood maar eerder was het een kalief na de dood van de Profeet (azvhf) toen Islam niet kan worden veranderd die het onwettig maakte.
Verder, degenen die het wettig vinden wenden zich tot een vers in de Koran waarin zij geloven dat het (tijdelijke huwelijk) vermeld is. Zij zeggen dat iets dat wettig in de Koran staat en niet onwettig gemaakt ergens anders in de koran toelaatbaar moet zijn. De kwestie van dispuut zit in 4:24; hieronder wordt het gepresenteerd zoals het staat in de vertaling van Puya/Ali en de tafsir (exegese) van de Heilige Koran:
“..wat betreft vrouwen waarmee u genotshuwelijk hebben aangegaan, geef hun hun goedgekeurde bruidsschatten; en er is geen zonde voor u in wat u wederzijds samen goedkeurt na wat het geregeld is.” [Soera An-Nisa (De Vrouwen), vers 24] .
De corresponderende exegese (tafsir) luidt als volgt:
“Famastamta-tum bihi [het Arabisch in de tekst die verwijst naar het huwelijk] voorziet een tijdelijk huwelijk, bekend als Moetah. Dat werd specifiek gewettigd door de Koran en de Heilige Profeet, daarom blijft deze bepaling over als niet afgeschafd.
Op een dag, om helemaal geen reden, en hebbend geen vergunning een wet te wijzigen die door de Heilige Profeet werd ingevoerd en uitgeoefend kondigde de tweede kalief af van de preekstoel:
‘Twee Moetah’s (genotshuwelijk & het combineren van Hajj met Oemra) waren van kracht tijdens de tijd van de Heilige Profeet, maar nu verorden ik ze allebei onwettig; en ik zal degenen die beide Moetah’s beoefenen straffen.’ (Tafsir Kabir, Durr al Manthur, Kashshaf, Mustadrak en anderen).
Volgens Tirmidhi, zelfs zijn zoon [de tweede kalief’s zoon] Ibnoe Oemar weigerde met zijn vaders actie akkoord te gaan omdat het gewettigd werd
door Allah en Zijn Profeet welks verklaringen nooit zouden kunnen herroepen worden door wie ook na Hem.
Daarom houdt de sjiietische school beide Moetah’s wettig. Ali ibn abi Talib keerde de onverdiende innovatie van de tweede kalief om, en daarna werd het nooit opnieuw verboden.
Nu, als wij een verschillende vertaling bekijken, vinden wij dat er geen duidelijke vermelding staat die verwijst naar een huwelijk dat tijdelijk van aard is:
“En degenen waarbij u inhoud (door met hen te trouwen) najaagt, geef ze
hun gedeelten als plicht. En er is geen zonde voor u in wat u door wederzijdse overeenkomst doet na(dat) de plicht (gedaan werd). (Pickthall)
Zo voor iemand die geen deskundige is in het Koranische Arabisch is het moeilijk te bepalen of “famastamta-tum bihi” naar een tijdelijk huwelijk verwijst of niet. Het kan dan gemakkelijker zijn de wet van de Islamitische school die u kiest te volgen aan te hangen, maar dit is echt geen bevredigend antwoord voor de bekeerling die nog geen school heeft kunnen kiezen.
Nochtans is het mogelijk de werken van degenen die beter geïnformeerd zijn in het Koranische Arabisch te bestuderen of u kunt proberen de kwestie te bepalen door gebruikmaking van de informatie waarmee bijna alle moslims akkoord gaan.
Dat waarmee bijna alle moslims instemmen zowel soennieten als sjiieten is dat het tijdelijke huwelijk gewettigd werd door de Profeet van Islam (azvhf) en
dat het niet onwettig werd gemaakt alléén nadat Allah (swt) de Islam vervolledigd en vervolmaakt had en nadat de Profeet (azvhf) was gestorven. Het is ook grotendeels ingestemd met het feit dat om het even welke persoon na de Profeet (azvhf) wat het wettig was, onwettig niet mag maken, en wat het verboden was, toegestaan niet mag maken behalve op een tijdelijke basis die uit een dringend politieke behoefte voortkomt. Als voorbeeld van een tijdelijke verandering die uit een dringend politieke behoefte voortspruit zou het aanvaardbaar kunnen zijn voor een Islamitische geleerde het gebruik van voorbehoedmiddel tijdelijk te verbieden om tegen de macht van een onderdrukker op te wegen die alle moslims niet moeten voortbrengen.
Normaal zijn er veel manieren van voorbehoedmiddel die moslims vergund zijn, maar in kritieke omstandigheden wanneer de toekomst van de
Moslimmaatschappij in gevaar zit kan de geleerde beslissen dat ze geen voorbehoedmiddel zouden moeten gebruiken totdat de situatie wordt verlicht.
Daarom zou het schijnen dat de tweede kaliefs beslissing thans geen effect kan hebben op de toelaatbaarheid van tijdelijk huwelijk en als zodanig is het besluit dat ik heb gemaakt dat het toelaatbaar is. Er is een minderheid van soennieten die zich wenden tot verschillende tradities die erop wijzen dat de Profeet (azvmf) hemzelf Moetah verbood, maar die tradities spreken elkaar tegen en weerstaan het minutieuze onderzoek niet en wij blijven met hetzelfde besluit dat het tijdelijke huwelijk toegelaten is. Maar om die opinie te richten wordt het volgende geciteerd van de sjiietische encyclopedie (on line beschikbaar):
“Sabra al-Joehani heeft overgeleverd uit zijn vaders bron dat terwijl hij met de Boodschapper van Allah (azvhf) was, zei Hij: O mensen, ik had u toegelaten tijdelijk huwelijk met vrouwen aan te gaan, maar Allah heeft het (van nu af aan) tot de Dag van Wederopstanding verboden. Dus hij die welke vrouw ook heeft (met dit soort huwelijkscontract) zou hij haar moeten verlaten, en neem níet terug wat u hun hebt gegeven (als bruidsschat).”
Soennietische verwijzingen:
Sahih Moslim, Engelse versie, v2, hoofdstuk DXLI (met de titel: Tijdelijk Huwelijk), Traditie #3255
Sahih Moslim, Arabische versie, uitgave van 1980 gepubliceerd in Saoedi-Arabië, v2, p1025, Traditie # 21, "Kitab al-nikah, Bab Nikah al-mutah"
‘Een kanttekening hier is dat het woord "Istimta'a" opnieuw werd gebruikt voor tijdelijk huwelijk in deze traditie en dat is precies wat de Koran heeft gebruikt.’
In de volgende traditie na de bovengenoemde traditie in Sahih Moslim heeft dezelfde verteller (Sabra) dezelfde traditie verhaald met deze toevoeging:
"Ik zag de Boodschapper van Allah staande tussen de pijler en de poort van Ka’ba tijdens het uitspreken van de overlevering."
Soennietische verwijzingen:
Sahih Moslim, Engelse versie, v2, hoofdstuk DXLI (met de titel: Tijdelijk Huwelijk), Traditie #3256
Sahih Moslim, Arabische versie, Uitgave van 1980 gepubliceerd in Saoedi-Arabië, v2, p1025, Traditie # 21, "Kitab al-nikah, Bab Nikah al-mut'a"
De volgende overlevering wijst echter erop dat de Profeet (azvhf) tijdelijk huwelijk toestond na de slag van Hoenain (na 10/8 NH [NH: Na Hegira (Na de vlucht van Mohammed van Mekka naar Medina)]) die ná de verovering van Mekka gebeurde:
Iyas Ibn Salama heeft overgeleverd uit zijn vaders bron dat de Boodschapper van Allah (azvhf) toestemming gaf tot het aangaan van tijdelijk huwelijk voor drie nachten in het jaar van Autas (dit was na de Slag van Hoenain in 8H) en dat hij het daarna verbood.
{ Nota: De zin binnen haakjes is de Saoedi-Arabische vertalers voetnoot, en die is de mijne NIET.}
Soennietische verwijzingen:
Sahih Moslim, Engelse versie, v2, hoofdstuk DXLI (met de titel: Tijdelijk Huwelijk), Traditie #3251
Sahih Moslim, Arabische versie, Uitgave van 1980 gepubliceerd in Saoedi-Arabië, v2, p1023, Traditie # 18, "Kitab al-nikah, Bab Nikah al-mutah"
En nu laten we zien welke de problemen zijn:
Als de Profeet het tijdelijke huwelijk VOOR ALTIJD had verboden op de Dag van Khaibar (1/7 NH), waarom was het dan beoefend zelfs na de slag van Hoenain (na 10/8 NH) met de directe vergunning van de Profeet? (zie de verwijzing hierboven) Met andere woorden:
Hoe kan dat mogelijk zijn dat het (tijdelijke huwelijk) VOOR ALTIJD verboden was en in twee verschillende tijdstippen: op de dag van Khaibar (1/7 NH) en in de Mekka’s overwinning (9/8 AH) VOOR ALTIJD, en mensen beoefenden het tussen deze twee tijdstippen én na deze twee omstandigheden met de toestemming van de Profeet?
In de vermelde traditie over de slag van Hoenain wordt er gezegd dat de Boodschapper van Allah (azvhf) het uitoefenen van Moetah TOESTOND ná die slag van Hoenain. Dus wij kunnen niet zeggen dat mensen het deden omdat zij niet wisten dat het voor altijd verboden was. De tradities bevestigen dat Moetah met de directe vergunning van de Profeet (azvhf) werd gedaan. Dus hoe kunnen wij deze weinige beweerde tradities rechtvaardigen dat de Profeet het voordien voor altijd verbood?
Twee Soennietische geleerden: al-Qoertoebi (in zijn commentaar van de Koran) en al-Nawawi (in zijn commentaar van Sahih Moslim) zijn naar de mening dat de verschillende tradities betreffende het verbod van Moetah zeven verschillende tijdstippen specificeren!!!...
Wat zal het verkeerd zijn als wij de mening van Imam Ali (vrede zij met hem) nemen, hij is de best geïnformeerde persoon tussen metgezellen die zei:
Moetah is een genade van Allah aan zijn dienaren. Als Omar het niet verbood, zou dan niemand (de zonde) van ontucht plegen behalve de ellendeling (Shaqi).”…”
Maar waarom zou de een of ander in een tijdelijk huwelijk willen zijn? Voor welk doel is het nuttig? Het tijdelijke huwelijk is niet bedoeld als een alternatief van permanent huwelijk, maar eerder is het zoals polygamie een keuzemogelijkheid voor degenen die behoeften hebben waaraan permanent huwelijk niet kan voldoen. Beweren dat permanent huwelijk alle behoeften vervult is onzinnig op minutieus onderzoek van de maatschappij. Er wordt geciteerd dat Imam Ali (vh): de vierde kalief van Islam volgens soennieten en de eerste Imam (de enige die werd benoemd door God om de Profeet (azvhf) op te volgen en de godsdienst te handhaven) volgens Sjiieten op deze kwestie zei:
“ Het [tijdelijke huwelijk] is toegelaten en absoluut toegestaan voor degene die Allah (swt) van middelen van permanent huwelijk niet heeft voorzien zodat hij kuis kan zijn door Moetah [tijdelijk huwelijk] uit te voeren.”Wasail, volume 14 p.449-450. ”
In de moderne maatschappij kan het tijdelijke huwelijk de behoeften van iemand vervullen die voor een lange tijd reist en met behoefte aan gezelschap zit, of van iemand die geen permanente echtgenote kan vinden. Bovendien kan het nuttig zijn voor de behoeften van iemand die geen financiële middelen heeft om bruiloft te geven en dan zijn vrouw financieel te steunen. (Het vereiste dat hij zijn echtgenote handhaaft volgens zijn middelen en volgens wat ze eraan is gewend is niet van toepassing in tijdelijk huwelijk.) De bejaarde weduwen die weinig realistische kans hebben om een andere permanente echtgenoot te vinden kunnen gemakkelijker tijdelijke echtgenoten vinden om aan hun behoefte aan gezelschap te voldoen. Evenzo kan de jeugd die te jong is voor de verantwoordelijkheden van permanent huwelijk maar die het gevaar van zonde plegen loopt rechtmatig in een Moetah huwelijk samenkomen. Dit laatste geval geeft de jeugd geen vrijheid om vrij met het andere geslacht te mengen en geslachtsverkeer te hebben. Een voorwaarde die dit misbruik vermindert is het vereiste dat een maagdelijk meisje haar vaders toestemming moet hebben om welke huwelijksverhouding dan ook in te gaan inclusief Moetah tenzij de vader wordt beschouwd als iemand die onredelijk is in dit opzicht. Verder is het gewoonlijk vereist dat er een voorwaarde in dat (tijdelijke) huwelijk zou moeten gesteld worden, deze conditie is dat er geen geslachtsgemeenschap zal plaatsvinden.
Moetah is dé manier om zonde te vermijden wanneer het permanente huwelijk niet mogelijk is. Vele Moslims bedrijven tegenwoordig zonde vroeger dan hun huwelijk met de persoon waarmee ze zich verloofd zijn. Tussen man en vrouw is de Islam duidelijk dat aanraking, bekijking van delen van elkaars lichamen die zouden moeten bedekt worden, en bezoeking (van elkaar) zonder het vergezeld zijn van iemand anders zonden zijn tenzij ze nauw verwant of gehuwd zijn.
De verloving is geen huwelijk, toch slepen de paren henzelf mee in dit gedrag dat slechts in huwelijk zou moeten plaatsvinden. Het logische alternatief om zonde te vermijden is gewoon een tijdelijk huwelijk aan te gaan vroeger dan het permanente huwelijk zodat het paar zich kan assureren dat zij voor elkaar geschikt zijn.
Moetah wordt vaak aangegeven als huwelijk van genoegen en wordt vergeleken met prostitutie. De man betaalt de vrouw een bruidsschat en zij genieten van elkaar en dan gaan ze door. Maar in waarheid komt Moetah waarschijnlijk vaker zonder enige geslachtsgemeenschap voor dan het uitsluitend voorkomen voor het doel van seksuele bevrediging. In tegenstelling tot permanent huwelijk kan Moetah voorwaarden hebben die op hem opgelegd kunnen worden inclusief de meest gewone conditie dat er geen seks zal plaatsvinden. Dus, zijn doel is het gezelschap en het komen ertoe om de andere persoon te leren kennen en niet alleen het seksuele plezier. Moetah is verschillend van prostitutie omdat het een verbond is tegenover God, en om het even welke eruit voortvloeiende kinderen wettig zullen zijn. Dat is in een huwelijk in álle betekenissen van dit woord. Precies zoals in permanent huwelijk heeft de vrouw een wachtende periode na het eind van huwelijk alvorens zij een andere echtgenoot kan nemen. De wachtende periode dient vele doeleinden inclusief het zeker weten van elke latere eventuele vaderschap, het voorkomen van het te spoedig terechtkomen in een andere relatie, en het geven van tijd aan het paar om elkaar te verzoenen. Een vrouw is onwaarschijnlijk in staat een kostwinning te maken uit Moetah want ze zou in wettig opzicht minder dan zes partners kunnen hebben in één jaar. Op deze wijze is het (Moetah) duidelijk verschillend van prostitutie. De betaling van een bruidsschat vindt plaats in Moetah maar het is verschillend van prostitutie omdat de betaling níet voor seks is maar eerder is het identiek in doel aan de bruidsschat die in permanent huwelijk wordt gegeven.
Ik denk dat de schandvlek die op tijdelijk huwelijk wordt geplaatst is grotendeels ongerechtvaardigd, maar ik moet ook toegeven dat de manier waarop het (Moetah) wordt beoefend liever slordig is. Meeste Moslims hebben verhalen gehoord waarin een permanent gehuwde man verscheidene tijdelijke echtgenotes aan de kant had terwijl zijn permanente echtgenote veronachtzaamd werd. Of een man die een jong meisje overtuigde om met hem in Moetah te slapen zonder haar vaders toestemming door haar vader te rangschikken als iemand die het (tijdelijke) huwelijk onredelijk zou ontzeggen.
Ik heb persoonlijk een handvol vrouwen gekend die betrokken waren bij tijdelijk huwelijk, ze waren allemaal bekeerlingen. De verhalen van flagrant misbruik van het (tijdelijke) huwelijk worden niet aangetroffen bij deze vrouwen die ik heb gekend maar er waren problemen. Ik denk dat in elk geval waren deze huwelijken te lang. Wat ik bedoel is dat tijdelijk huwelijk verondersteld is om precies dát te zijn --tijdelijk . Maar in alle gevallen waarvan ik een persoonlijke kennis heb verlengde zij het (Moetah) jarenlang, vaak in series van herhaalde tijdelijke huwelijken. Twee derden van die tijdsduur werd de vrouw geheim gehouden van familie, vrienden, en/of gemeenschap wegens de schandvlek en het oordeel die eruit zouden voortkomen. Zo als iemand onverwacht in de deur stond, moest de vrouw zich stilzwijgend te verbergen in een achterkamer of een kast totdat de gast zou kunnen worden behandeld. Hoe langer de verhouding voortduurde, des te meer de vrouw gehecht werd aan de man en in het geheim hoopte voor permanent huwelijk, en sommigen namen het kwalijk dat zij zich moesten verbergen als zij waren tussen degenen die geheim gehouden moeten worden. Vaak voorzagen de mannen hen juist genoeg van hoop op een permanent huwelijk dat die vrouwen daaraan bleven plakken, maar de jaren gingen voorbij en geen verbintenis op lange termijn aangegaan werd, geen permanent huwelijksplannen deden zich voor -- maar een ander tijdelijk huwelijk werd aangeboden. In het openbaar moesten de vrouwen frequent zeggen dat zij ongehuwd waren omdat het tijdelijke huwelijk onbekend was. Voor sommigen was het eindresultaat een gelukkig permanent huwelijk of een gelukkige scheiding maar dat was niet altijd het geval. Uiteindelijk, tijdelijke echtgenotes eerder dan permanenten zijn leek deze vrouwen op een gedeeltelijke verwerping door hun mannen te wijzen zelfs als er geen andere reden was om te geloven dat dat het geval is. De vrouwen wilden gewoon meer.
Ik wens niet de mannen die tijdelijk huwelijk uitkiezen zelfs voor langdurige periodes bij slecht zicht af te schilderen. In vrijwel alle gevallen proberen zij het juist te doen en van hun vrouwen te houden. Hun dilemma komt vaak voort uit de afwijzing die zij vinden of anticiperen van hun familie en de maatschappij wegens het ras of de nationaliteit van hun echtgenoten of omdat zij elkaar hebben gevonden zonder de traditionele regeling die door de familie wordt gedaan. Of vaak waren zij aanvankelijk alléén in staat een tijdelijk en géén permanent huwelijk te beoefenen en zij moesten hun huwelijk te verbergen wegens de zeer negatieve reacties en verwerping die ze van mensen zouden ontvangen, vooral van familie als het openbaar werd gemaakt. Ik sympathiseer met de begeerte om zowel uw familie als uw vrouw graag te willen (hebben). Ten slotte moeten deze mannen vaak de ene of de andere kiezen.
Wettelijk gezien zouden zij niet verplicht zijn om te kiezen. Mensen zouden een mans keus van zijn echtgenote moeten aanvaarden zonder op haar ras of nationaliteit te letten vooral als zij een godvruchtige vrouw is. En mensen zouden géén stigma moeten toelaten te bestaan op degenen die behoefte aan tijdelijk huwelijk hebben. Dit stigma heeft geen plaats op iets dat door God en de Profeet (azvhf) gewettigd werd en zelfs aangemoedigd of verplicht gesteld wanneer zonde het waarschijnlijke alternatief is. Moetah heeft een plaats in de maatschappij en de behoefte daaraan is niet geheel bijzonder. Het is een grove fout ontucht en overspel goed te keuren gemakkelijker dan Moetah.
Ik vind het uitgesproken belangrijk dat mensen met elkaar tijdelijk huwelijk zouden kunnen aangaan alléén nadat ze henzelf daarover hebben opgeleid en duidelijk in hun verstanden en harten hebben gemaakt dat het inderdaad tijdelijk is. Als het niet bedoeld wordt om tot een permanent huwelijk te leiden, moet dit absoluut begrepen worden door beide partijen. En als het bedoeld wordt om tot permanent huwelijk te leiden, dan zou het permanente huwelijk zo spoedig mogelijk moeten plaatsvinden.
Als u vindt op onderzoek van uw hart dat u iemand bent die stigma hecht aan polygamie, Moetah of degenen die ze beoefenen, zou u moeten begrijpen dat of uw meningen geuit worden of niet, berokkenen ze echte schade. Mensen lijden wegens stigma's die de anderen daaraan hechten. Precies zoals in een monogaam permanent huwelijk kunnen polygame en tijdelijke huwelijken misbruik en slechte resultaten bevatten. Dat is hét misbruik dat zou moeten gestigmatiseerd worden en níet de huwelijken zichzelf. In feite, het stigmatiseren van de huwelijken leidt hierin tot waarschijnlijker misbruik omdat het (stigmatiseren) meer waarschijnlijk maakt dat die huwelijken in het geheim zullen gedaan worden. Daarom als misbruik van tijdelijk en polygaam huwelijk u aangaat, dan laat hen uit de kast en binnen de publiekswereld leven. Men kan een stigma verwijderen alléén door bewuste en weloverwogen inspanning binnen zichzelf. Hoewel de vroegere schade niet volledig kan hersteld worden, kan de toekomstige schade voorkomen worden als meer mensen (misschien beginnend met de lezer hem/haarzelf) actief en hoorbaar zouden zijn in hun steun van polygaam en tijdelijk huwelijk en de personen die ze wettig nastreven.